E vittime di u terremotu anu una tristezza l'8 di marzu, u ghjornu internaziunale di a donna

A Ghjurnata Mondiale di a Donna di Marzu di Vittimi di u Terramotu hè triste
E vittime di u terremotu anu una tristezza l'8 di marzu, u ghjornu internaziunale di a donna

Quist'annu, l'8 di marzu, u ghjornu internaziunale di a donna, hè sperimentatu à l'ombra di a lotta di e donne chì provanu à mantene a vita dopu à u disastru in a cità di a tenda stabilita da a municipalità metropolitana di Izmir in Hatay. Dichjarà chì anu avutu un tempu assai difficiule, e donne sopravviventi à u terrimotu cercanu di sopravvive cù a so credenza chì questi ghjorni seranu lasciati.

E donne chì vivenu in a cità di a tenda stabilita da a Municipalità Metropolitana di Izmir in Hatay anu un tristu ghjornu Internaziunale di a Donna l'8 di marzu di questu annu. Per mezu di u Centru di Serviziu Holisticu di Studii Chiavi di e Donne, a Municipalità Metropolitana di Izmir estende una manu d'aiutu à e donne di a regione è dà u so megliu sustegnu per guarì e so ferite.

"Asperemu chì tuttu torna à a normalità"

Malgradu i difficultà ch'elli anu avutu, e donne chì si tenenu à a vita sprimenu i so sentimenti cusì. Nuray Sökmen: "Quaddu Allah ùn li dà à nimu. Avemu campatu, nimu ùn deve. E nostre case sò state distrutte. I nostri figlioli sò stati intrappulati sottu à e machja, ma per furtuna anu sopravvissutu. Hanu pruvatu à susteneci, Diu benedica. A mo moglia hè un travagliadore di custruzzione. Attualmente disoccupatu. Aspittemu chì tuttu torna à a normalità ".

"Comu stavamu bè campà, avemu avutu una casa calda"

Süheyla Sökmen, chì vive in una cità di tenda cù a so figliola Arya Nur Sökmen: "Avemu digià statu pigliatu in u terrimotu in piedi. Ùn ci era micca danni à a mo casa in u primu terrimotu, ma in u terrimotu di u dopu meziornu, era assai dannatu. Un ghjornu assai cattivu. Ùn hè micca una situazione di campà, Diu ùn vi guardà chì qualchissia deve campà. Aghju sentimenti misti. Spergu chì avemu da superà questu prestu. Quantu campavamu bè. Avemu avutu una casa calda, aspittava chì a mo moglia torna in casa. Stu dulore hè qualcosa d'altru ".

"Ùn pudemu micca piglià e nostre cose da a casa"

Seniye Bük: "Tutti eranu in u so putere à u so travagliu. Avà ùn ci hè nè travagliu nè putere. Nunda abbandunò a casa. Chì faremu, chì faremu ! A pruprietà appartene à Allah. Ùn pudemu micca lascià, Turchia hè a nostra. Induve andemu, ci hè digià a morte. Avemu dettu chì era megliu more quì ".

"U 5 di ferraghju, andemu in lettu à a sera, avemu svegliatu a mattina cun un disastru"

Nuray Tosun, chì avia da campà in una cità di tenda dopu à u disastru, hà dettu: "Avemu avutu una vita assai bona, ancu s'ellu ùn era micca perfettu. Avemu andatu in lettu u 5 di ferraghju, è si svegliava in a matina cù un disastru. Inspiegabile. Eramu ghjente arrustitu in u nostru grassu. Avà campemu in tende. Chì Allah sia cuntentu di quelli chì dà, simu cuntentu, chì Allah sia piacè ancu. Avemu ancu u nostru cibo caldu. Spergu chì questu ghjornu passerà. Ùn avemu micca perdite, simu cunsulati da elli ".

"Diu ne guardi à nimu"

Vittima di u Terramotu Tuğba Karaver: "Avemu attraversu un periodu difficiule. Ddiu pruibisce à nimu. I nostri figlioli è eramu assai devastati. Esse senza casa è campà in una tenda hè assai difficiule. Vulemu cambià à cuntenituri u più prestu pussibule ".

"I nostri ghjorni sò passati à pienghje"

Fatma Hatip hà dichjaratu ch'ella ùn hà micca un maritu è ​​i so trè figlioli campanu in diverse cità: "I nostri ghjorni sò passati cù stress è chianci. I terrimoti passanu di tantu in tantu, avemu assai paura. Passemu ghjorni assai difficili ".

Aynur Çalar: "Hè assai difficiule di campà in tende. Ddiu pruibisce à nimu. Aghju 6 nipoti, ùn possu micca fà nunda per elli ".
Saniye Çalar, chì vive in una tenda cù un figliolu disabilitatu, nuora è nipoti: "Semu tutti in a stessa tenda cù 8-10 persone. Qu'Allah soit satisfait de celui qui donne un morceau de pain. »